چای کیسه ای یا آنچه بسیاری از مردم ایران به اشتباه چای لیپتون می خوانند امروزه یکی از پرمصرف ترین انواع چای در جهان است.

در زندگی پر مشغله امروزی که افراد زمان کافی برای دم کردن چای ندارند، چای کیسه ای جایگزین مناسبی است. همیشه محدودیت ها و شرایط بحرانی می تواند محرک قدرتمندی برای نوآوری ها باشد.

با ما همراه باشید تا با تاریخچه این چای پرطرفدار آشنا شوید.

جنگ‌جهانی اول محرکی برای نوآوری‌های جدید بود. اختراع چای کیسه‌ای هم یکی از مواردی بود که قبل از جنگ به طور تصادفی اختراع شد. در سال 1908 توماس سالیوان، وارد کننده چای و قهوه با استفاده از یک ترفند بازاریابی، چای را در کیسه های ابریشمی برای مشتریانش فرستاد. قرار بود مصرف کنندگان کیسه را باز و چای را دم کنند ولی تصور کردند که کیسه را باید کامل در آب داغ قرار داد! این ایده با استقبال زیادی همراه شد، اما به دلیل ضخیم بودن پارچه چای دم نمی‌کشید.

یک دهه طول کشید تا در جنگ جهانی اول، شرکت آلمانی به نام تیکان این ایده را با استفاده از الیاف پنبه‌ای عملی کرد و کیسه چای مدرن به وجود آمد. این کیسه‌های چای که به «بمب‌های چای» معروف شدند، برای انتقال آسان به سربازان خط مقدم، در نظر گرفته شده بودند، زیرا آن‌ها معمولا فرصت زیادی نداشتند تا منتظر دم کشیدن چای شوند.

صرف نظر از اینکه چه کسی زودتر این نوع چای را اختراع کرد، این محصول توانست دو محصول اساسی را همزمان حل کند:  تهیه چای برای یک نفر آسان تر از پیش شد. همچنین دور ریختن یک عدد چای کیسه ای خیلی راحت تر از تمیز کردن برگ چای از داخل فنجان است.