در روز ۲۴ فوریه سال ۱۹۶۲، دو شرکت ایرانین ایرویز و پرشین ایرسرویسز در یکدیگر ادغام شده و شرکت هواپیمایی ملی ایران (هما)، با نام بین‌المللی ایران ایر (IRAN AIR) تأسیس گشت.
این شرکت بعد از آن که ملی اعلام شد، تمام امکانات و پرسنل دو شرکت ادغام شده را در اختیار گرفت و در همان زمان نماد پر افتخار هما برای این شرکت تازه تاسیس طراحی گشت. بدین ترتیب هما به‌سرعت گسترش یافت و خطوط متعدد داخلی و خارجی دایر کرد.
هما پروازهای خود را با بهره‌گیری از هواپیماهای داگلاس دی سی ۳، دی سی ۶، ویکرز ویسکونت و آورویورک آغاز نمود و در سال ۱۹۴۶ به عضویت کامل یاتا در آمد. در نیمه ی دوم دهه چهل، دلایل مختلفی همچون افزایش درآمد های نفتی، بالارفتن سطح درآمد‌های عمومی، ایجاد شرایط و امکانات رفاهی و از همه مهمتر افزایش جاذبه ها باعث شد تا بخت و اقبال با این شرکت تازه تاسیس همراه شود و مشتریان آن به سرعت افزایش یابد. شرکت هواپیمایی هما با خرید چند فروند جت و بوئینگ و با پرواز به دور ترین نقاط جهان تا نیویورک و برزیل و پرو و.. به معتبر ترین ایرلاین آسیا و حتی یکی از خطوط هوایی معتبر جهان تبدیل شد.
بطوریکه هما در دهه هفتاد میلادی عنوان «رو به رُشدترین» را در میان ایرلاین های هواپیمایی جهان به خود اختصاص داد و در عین حال یکی از ایمن‌ترین، مدرن‌ترین، و پردرآمدترین شرکت‌های هواپیمایی دنیا نیز به شمار می‌رفت.
به گفته دانشنامه ایرانیکا، شرکت هما بعد شرکت ملی نفت، پردرآمدترین شرکت در ایران و همچنین از سوی بنیاد ایمنی پرواز به عنوان یکی از امن‌ترین خطوط هوایی دنیا شهرت داشت. ارائه سرویس‌های رفاهی و کترینگ مطلوب، جذب و اشتغال مهمانداران هواپیمایی از داخل ایران و کشور‌های دیگر با درنظر گرفتن شرایط عالی تحصیلی تخصصی و ظاهری را می توان از علل برتری شرکت هما دانست.