ساخت چاپارخانه در ایران قدمتی طولانی دارد و به قرن‌ها پیش بازمی‌گردد به گونه‌ای که مورخان بسیاری مانند هرودت و گزنفون در آثارشان به آنها اشاره کرده‌اند. به طور مثال هرودت چنین می‌نویسد:
« در منازل، اسب‌های تندرو تدارک شده. به این ترتیب که چابک سوارها نوشته‌های دولتی را از مراکز تا نزدیک‌ترین چاپارخانه برده، به چاپاری که حاضر است می‌رساند و او فوراً حرکت کرده، آن را به چاپارخانه دوم می‌برد و باز تسلیم چاپاری میکند. بدین منوال شب و روز چاپارها در حرکت اند و اوامر مرکز را به ایالات می‌رسانند. راجع به سرعت حرکت چاپارها مورخ مذکور گوید که نمی‌توان تصور کرد که جنبنده‌ای سریعتر حرکت کند.»
چاپارخانه‌ها در ادوار مختلف تارخی ایران و در زمان حکمرانی سلسله‌های گوناگون و حتی پس از ورود اعراب به ایران اهمیت بسیاری داشته‌اند. چاپارها علاوه بر رساندن بسته‌های پستی، مسئولیت انتقال اخبار نقاط مختلف به یکدیگر را بر عهده داشته‌اند. همچنین در دوره قاجار مسافران در چاپارخانه‌ها اقامت می‌کردند زیرا چاپارخانه‌ها تمیزتر از کاروانسرا بودند به علاوه چاپارهای در مقابل دریافت مبلغی از مسافران، آنها را به مقصدشان می‌رساندند.
مصالح چاپارخانه‌ها بیشتر خشت و گل بوده‌اند. هم اکنون چاپاخانه‌های کمی باقی مانده و یکی از آنها که نسبتا سالمتر باقی مانده چاپارخانة میبد است که در کنار کاروانسرای میبد قرار گرفته است. این چاپارخانه برای نگهبانان و محافظانی که وظیفه تامین امنیت را بر عهده داشته‌اند برج و بارو دارد. به تبعیت از معماری فلات مرکزی ایران، حیاطی مرکزی و آخورهایی در دورتادور آن دارند. در سه طرف پشت آخورها اصطبل هایی وجود داشته است که در زمستان ها و شب ها چهارپایان را در آن جا نگه می‌داشتند.
چاپارخانه‌ها به دلیل نقشی که در انتقال مرسولات پستی داشته‌اند، از نظر حفاظتی مورد توجه ویژه‌ای بوده‌اند. چاپارخانة میبد در دوره قاجار ساخته شده و بنایی دژگونه دارد. این سازه بخشی از مجموعه کاروانسرا، ساباط و آب انبار است. دیوارهای بلند، روزنه‌های دیدبانی و تیرکش‌ها از مشخصات این بناست. محوطه‌ای روباز و دو محوطه سرپوشیده با تعدادی با تعدادی اتاق برای نگهبان‌ها و اصطبل، ساختمان چاپارخانه را در اطراف حیاط مرکزی تشکیل داده است. از تزئینات مشهود این بنا می توان به نمای آجری سردر ورودی آن و کنگره های بالای حصار چاپارخانه نیز اشاره کرد.
به طور کلی میتوان گفت ساختار کالبدی چاپارخانه ها مانند کاروانسراها بوده است. شرایط محیطی داخلی این بناها را در برابر نوسانات اقلیمی بسیار زیاد مانند درجه حرارت و باد و حفظ می‌کرده است. با ورود اتومبیل و سیستم پست‌های جدید، چاپارخانه‌ها به فراموشی سپرده شده و امروزه تنها آثار کمی از آنها باقی مانده است.