حمام گنجعلیخان واقع در شهر کرمان یکی از زیباترین آثار تاریخی این شهر و از شاهکارهای معماری دوران صفوی و سبک آن تلفیقی از هنر معماری کهن و سنت‌های تمدن کارمانیا است.
این حمام قدمت زیادی دارد و به علت سبک معماری و همچنین به تصویر درآوردن سنن قشرهای مختلف مردم کرمان در دوران قدیم، جز حمامهای مهم و ارزشمند ایران و از جاذبه‌های شهر کرمان است. حمام گنجعلیخان در دوران صفویه، به احتمال زیاد در سالهای 1007 تا 1029هجری قمری و در زمان حکومت حاکم عادل و شجاع کرمان یعنی "گنجعلیخان" ایجاد شد، درست در دوره اوج شکوفایی صفویه.
سپس "علیمردان خان" پسر گنجعلیخان پس از پدر ساخت آن را تکمیل کرد. حمام تاریخی گنجعلیخان هم اکنون در وسط بازار گنجعلی خان کرمان قرار گرفته است. در تزئین این حمام از هنرهای گوناگونی مانند گچ بری، کاشی کاری، مجسمه سازی، نگار گری، مقرنس کاری، حجاری و سنگ کاری به کار رفته است.
به گفتة کارشناسان حمام گنجعلی خان کرمان که با کاشی‌های آبی درب اصلی‌اش در میانه بازار تاریخی این شهر قرار گرفته، در مسیر اصلی گردشگری استان یعنی مسیر بازار و آثار فرهنگی و تاریخی اطراف بازار بزرگ کرمان واقع شده است.
حمام گنجعلی خان ساخته دست معمار بزرگ و پرآوازه‌‌ای چون "سلطان محمد معمار یزدی" است و کارهای خطاطی هنرمند و خطاط معروف "علیرضا عباسی" دیوار‌های آن را مزین کرده‌اند.
این حمام تا 50 سال گذشته از حمامهای فعال و دایر شهر بوده است اما از حدود سالهای 1347 پروژه مرمت آن آغاز و نامش از حمام به موزه تغییر کرد و اکنون نیز به عنوان موزه مردم شناسی شناخته شده است و در آن مجسمه‌های مومی وجود دارد که زندگی و فعالیت افراد را در حالت‌های گوناگون مثلا در حال نماز، در حال کشیدن چپق و صحبت با هم و غیره در آن دوره نشان می‌دهند.
در فضای داخلی حمام بخش‌هایی مانند سر درورودی، گرمخانه، نظافت خانه، حاکم نشین و رختکن وجود داشت. رختکن حمام از قسمت های مختلفی مانند شش غرفه جداگانه تشکیل شده است و سوراخ‌هایی که در سقف وجود دارند، نور آن را تامین می‌کنند. نکته جالب اینکه نور پردازی به صورتی است که تمام حجره ها نور مختص به خود را دارد.
قسمت دیگر گرمخانه است که در فضایی هشتی مانند قرار گرفته و پیچ و خم هایی دارد که هم مانع از دید عموم و هم مانع به هدر رفتن گرمای گرمخانه می شود. جالب‌ترین نکته در مورد این قسمت این است که در اینجا دو سنگ تقریبا قرمز وجود دارد که در واقع حکم ساعت را دارند و با گردش آفتاب زمان طلوع و غروب آفتاب را نشان می‌دهند.
شبکه آب رسانی این حمام از نوع لوله کشی بوده و آب آن از قنات شهر می‌آمده است. آب خزینه نیز با آتش زدن بوته های بیابانی دیر سوز گرم می شده است.