در انتهای خیابان لطفعلی خان زند و در مجاورت مسجد نصیرالملک، خانه نصیرالملک به عنوان بخشی از مجموعه مشهور نصیرالملک توسط یکی از فرزندان خاندان مقتدر قوام، حاجی میرزا حسنعلی خان نصیر الملک پسر سوم حاجی قوام الملک از حکام فارس در دوره قاجاریه بنا شد. پس از مرگ نصیرالملک، خانه او توسط یک تاجر محلی خریداری شد و پس از چندین بار دست به دست شدن و تغییر مالکیت سرانجام به انجمن باستانشناسی و سپس به سازمان جهانگردی و میراث فرهنگی تسلیم شد.
از طریق راهروی کوتاهی که به حیاط اندرونی منتهی می‌شود، می‌توان وارد خانه شد. یک شاخه از راهرو به حیاط بیرونی و تالار پذیرایی، مجلل‌ترین قسمت خانه، راه دارد. دو ارسی منقوش که در دو سوی تالار قرار دارند به متقارن به بیرونی و اندرونی گشوده می‌شوند. در دو سوی دیگر تالار، شاه‌نشین‌های عمیقی قرار دارند. هر شاه‌نشین ستون‌هایی باریک و آینه کاری شده دارد.
در کنار شاه نشین‌ها اتاقک‌هایی قرار گرفته‌اند که احتمالا مخصوص خدمه بوده است. بالای شاه‌نشین و اتاق‌های مخصوص به خدمه، اتاق‌هایی مختص به خانم‌ها قرار داشتند. با نگاه کردن به پنجره‌های حایل تالار مرکزی که خود به اندازه دو طبقه ارتفاع داشت، زنان می‌توانستند بدون این که نامحرم آنها را مشاهده کند در مجالس شرکت کنند.
شاه‌نشین‌ها با نقاشی‌ها و کاشی‌های هفته رنگ تزیین شده‌اند، در حالی که تالار دارای تزییناتی چون آینه کاری، گچبری و نقاشی روی چوب است. مانند اکثر خانه‌های قدیمی ایرانی، خانه نصیرالملک دارای زیرزمینی است که در فصل‌های گرم سال مورد استفاده بوده است. زیرزمین یک ردیف پنجره مشبک سنگی داشت که از طریق ازاره‌های دیوار به حیاط باز می‌شد. متاسفانه بیشتر این پنجره‌ها امروزه شکسته شده‌اند.
این خانه در تاریخ ۳۰ اردیبهشت ۱۳۵۴ با شمارة ثبت ۱۰۶۸ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. خانه نصیر الملک در حال حاضر کارگاه میراث فرهنگی است و بازدید از آن تنها با هماهنگی قبلی میسر است.